Έτσι τους είχαμε συνηθίσει κι όχι μόνο τον Αρκά, που εξαφάνισε την κριτική του επί ημερών Μητσοτάκη, αλλά και τους υπόλοιπους. Αξιόλογοι σκιτσογράφοι που αποτύπωναν σε ένα σκίτσο με λόγια ή χωρίς ό,τι θα μπορούσε να πει ο ακριβοπληρωμένος δημοσιογράφος μέσα σε εκατό λέξεις. Και φυσικά το σκίτσο που επιλέξαμε κάθε άλλο παρά θυμίζει ανεξάρτητα πνεύματα. Μετά τους εκπροσώπους της κυβέρνησης-δημοσιογράφους τώρα έχουμε και σκιτσογράφους...
Όνειρο η παρέμβασή τους, ήταν όαση στην καθημερνή πολιτική πραγματικότητα.
Και τι βλέπουμε τώρα;
Σιωπή. Βιασμένα «σκίτσα» στις θελήσεις του εκδότη.
Μετά τους κυβερνητικούς εκπροσώπους δημοσιογράφους έχουμε τους σκιτσογράφους εκπροσώπους της κυβέρνησης.
Σκίτσα χωρίς κάτι το έξυπνο, το σπιρτόζικο, αυτό που ξεσήκωνε συνειδήσεις και φαντασία.
Υπηρέτες του εκδοτικού και μητσοτακικού κατεστημένου.
Μα το σκίτσο αγαπητοί μου είναι η πραγματικότητα.
Πως αποτυπώνεται η πραγματικότητα με ένα ψέμα τόσο άθλιο, τόσο ακραίο, τόσο κυβερνητικό; Εάν μια φορά ο δημοσιογράφος πρέπει να ελέγχει την εξουσία, δυο φορές το σκιτσογράφος πρέπει να την λοιδορεί. Δεν αισθανθήκαμε λύπη για τους δημοσιογράφους κυβερνητικούς εκπροσώπους σύνηθες φαινόμενο, Αλλά για τους ελεύθερους το πνεύμα σκιτσογράφους; Θλίψη.
exofitsio
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου