Πως η ελληνική κυβέρνηση θέτει υπό πίεση τους δημοσιογράφους που της ασκούν κριτική (Από που να μάθουν την αλήθεια οι πολίτες μιας χώρας όταν το 80% των μέσων ενημέρωσης είναι πειθήνια όργανα της κυβέρνησης;)

Τα δημοσιεύματα στην Ευρώπη είναι αποκαλυπτικά και γίνονται ολοένα και περισσότερα. Μετά το θλιβερό συμπέρασμα ευρωπαϊκής έρευνας, ότι η χώρα μας είναι τελευταία στην ευρωπαϊκή οικογένεια στην ελευθερία του τύπου, όλο και περισσότερα μέσα ενημέρωσης ασχολούνται με το θέατρο του παραλόγου που ισχύει στην χώρα μας.
Δυστυχώς όμως απ' αυτό το καλοπληρωμένο 80% των μέσων ενημέρωσης μαθαίνουν τα ψέματα και όχι την αλήθεια οι Έλληνες. Ίσως σε αυτό να οφείλεται και το γεγονός ότι πλήθος «ψεκασμένων ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας του κ. Μητσοτάκη» δεν έχουν αντιληφθεί το παραμικρό για την αθλιότητα και την αποτυχημένη πολιτική μιας κυβέρνησης που θέλει να λέγεται Νέα Δημοκρατία.
Οι νεοδημοκράτες ιδίως δεν διαβάζουν. Και δεν διαβάζουν τίποτε άλλο, παρά μόνον τα μέσα που λιβανίζουν ως καλοκαιρινή επιθεώρηση τον Κυριάκο Μητσοτάκη .
Σαφώς και ευθύνονται οι εκδότες, καναλάρχες, επιχειρηματίες και εφοπλιστές -το άρθρο είναι αποκαλυπτικό- αλλά ευθύνονται και οι ίδιοι οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας, που δεν θέλουν να αναγνωρίζουν σε ικανό ακόμα ποσοστό την πλάνη τους. Διαβάστε:




Στη χθεσινή La Libre δημοσιεύεται ρεπορτάζ με την υπογραφή της Angelique Kourounis, το οποίο έχει τίτλο “Ο Έλληνας Πρωθυπουργός ενισχύει τον έλεγχό του επί των ΜΜΕ” και υπότιτλο “Η κυβέρνηση ασκεί πίεση στους δημοσιογράφους που της ασκούν κριτική, αλλά προσέχει να μην αποξενώσει τους ιδιοκτήτες των μέσων”.




"O Κυριάκος Μητσοτάκης, τονίζεται στο άρθρο , ο νικητής των εκλογών της 7ης Ιουλίου 2019, ορκίστηκε Πρωθυπουργός την επομένη και στις 9 Ιουλίου ανέλαβε επισήμως τον έλεγχο του ΑΠΕ-ΜΠΕ. Έκτοτε η ελευθερία του Τύπου συρρικνώνεται στην Ελλάδα.
Το τι όμως θα συνέβαινε στο μέλλον είχε φανεί ξεκάθαρα, από τον Ιούνιο του 2013, όταν από τη θέση του Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης, “έκλεισε με μεγάλη χαρά” την ΕΡΤ κατόπιν εντολής του τότε Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Η ΕΡΤ φυσικά ξανάνοιξε, για να αναλάβει τα ηνία της ο πρώην Διευθυντής του Γραφείου Τύπου του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο Κωνσταντίνος Ζούλας, . “Τουλάχιστον είναι πρώην δημοσιογράφος”, λέει αρχισυντάκτης, ο οποίος επιλέγει να παραμείνει ανώνυμος, καθώς – όπως παρατηρεί με πικρό χαμόγελο - “το να μιλάς μπορεί πλέον να σου στοιχίσει τη θέση”.


Δύο διακεκριμένες δημοσιογράφοι, η Έλενα Ακρίτα και η Δήμητρα Κρουστάλλη, που υποχρεώθηκαν σε παραίτηση, είναι η ζωντανή απόδειξη γι’ αυτό. Οι δύο σπουδαίες κυρίες της δημοσιογραφίας είχαν την κακή ιδέα να γράψουν για ευαίσθητα θέματα: Η μία για την ακίνητη περιουσία του ζεύγους Μητσοτάκη και η άλλη για ένα παράλληλο σύστημα καταγραφής στο πλαίσιο της πανδημίας του κορωνοϊού που υποβάθμιζε τα επίσημα στοιχεία. Η Έλενα Ακρίτα, πολύ δημοφιλής συγγραφέας με πάνω από 200.000 ακολούθους στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, υπέβαλε την παραίτησή της μετά τη λογοκρισία του άρθρου της. “Ποτέ κατά τη διάρκεια της άνω των 20 ετών καθημερινής μου αρθρογραφίας στα Νέα δεν είχε λογοκριθεί η δουλειά μου. Για τον λόγο αυτό, αλλά και για λόγους προσωπικής αξιοπρέπειας, παραιτήθηκα”, εξομολογήθηκε, προτού αναρτήσει ολόκληρο το άρθρο στα ΜΚΔ.


Η Δήμητρα Κρουστάλλη ήταν διευθύντρια σύνταξης της ιστορικής εφημερίδας “Το Βήμα”. Επί τριάντα χρόνια υπήρξε αμερόληπτη κριτής των κυβερνήσεων, ανεξαρτήτως του κόμματος που βρισκόταν στην εξουσία, κι ας η ίδια ήταν συντηρητική. Για την Αναστασία Τσουκαλά, Καθηγήτρια Πανεπιστημίου, η παραίτηση αυτή “αποτελεί την ουσία του μηνύματος” του Μητσοτάκη προς τους δημοσιογράφους. “Δεν αρκεί πια να ανήκεις στη Δεξιά, πρέπει να στέκεσαι προσοχή και να αναπαράγεις χωρίς αμφισβήτηση την κυβερνητική γραμμή”. Η επιστολή παραίτησης της Δήμητρας Κρουστάλλη, η οποία δημοσιοποιήθηκε, αντανακλά αυτή την κατάπληξη και κάνει λόγο για “ασφυκτικές πιέσεις από πλευράς Μαξίμου”.


Ήδη στον οπτικοακουστικό τομέα η κατάσταση ολοένα και χειροτερεύει και οι ενώσεις ανησυχούν ότι η κυβέρνηση θα επεκτείνει τον έλεγχο στο σύνολο των ΜΜΕ, αναφέρεται στη συνέχεια. Ήδη ελέγχει το 80% εξ αυτών, αν εξαιρέσουμε τις εναλλακτικές ιστοσελίδες, πραγματική πηγή πληροφορίας. Έτσι εξηγείται και ο αποκλεισμός τους από τα 38,5 εκ. ευρώ που διένειμε η ελληνική κυβέρνηση από πέρσι την άνοιξη για τη χρηματοδότηση εκστρατειών σχετικά με την πανδημία (“Μένουμε Σπίτι” και “Εμβολιαζόμαστε”). ΜΜΕ που διάκεινται με κριτική διάθεση απέναντι στην κυβέρνηση, αν έλαβαν κάτι, ήταν ψίχουλα. Άλλες ιστοσελίδες, που δημιουργήθηκαν δυο μέρες πριν τη διανομή και έκλεισαν αμέσως μετά, έλαβαν ιλιγγιώδη ποσά. Σε αυτά προστίθενται τα δώρα της κυβέρνησης στους ιδιοκτήτες τηλεοπτικών σταθμών.


Τι έκανε όμως ο Σύριζα για τα μέσα ενημέρωσης; Ήθελε να τους υποχρεώσει τους καναλάρχες να καταβάλουν αντίτιμο για την άδεια λειτουργίας τους. Η πρόθεση ήταν αξιοθαύμαστη, αλλά κακώς προετοιμασμένη, εξηγεί ο Νίκος Σμυρναίος, Ερευνητής Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Τουλούζ σε θέματα πολιτικής οικονομίας των ΜΜΕ: “Το μόνο κριτήρια ήταν τα χρήματα χωρίς καμία υποχρέωση για το περιεχόμενο του προγράμματος. Αλλά ποιος έχει χρήματα στην Ελλάδα. Οι ολιγάρχες που βρίσκονται στο πλευρό των Συντηρητικών. Οι άδειες δόθηκαν στους ίδιους διεφθαρμένους παίκτες του συστήματος που τώρα στηρίζουν την νυν κυβέρνηση”. Ο κύκλος έκλεισε και για πρόσθετη ασφάλεια ο Κυριάκος Μητσοτάκης


“διέγραψε τις οφειλές του παρελθόντος”, σύμφωνα με τον Σμυρναίο, “καθώς τα ποσά που έπρεπε να πληρώσουν στα κρατικά ταμεία έχουν παγώσει”.


Τα χειρότερα έπονται, συνεχίζει το άρθρο καθώς σύντομα θα ψηφιστεί νομοσχέδιο που θα δίνει λευκή επιταγή “στα αφεντικά των ΜΜΕ” να προβαίνουν σε απολύσεις, να τροποποιούν τις συμβάσεις των δημοσιογράφων και να προσλαμβάνουν άτομα που δε διαθέτουν τη δημοσιογραφική ιδιότητα.


Στην Ελλάδα οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ είναι κυρίως εφοπλιστές και επιχειρηματίες. Η αποστολή για παροχή ενημέρωσης είναι δευτερεύουσας σημασίας.
Πρωτεύων στόχος, τονίζεται στο άρθρο, είναι η δυνατότητα να εκβιάζουν την εξουσία, όποια κι είναι αυτή, προκειμένου να περνάει νομοθεσία ευνοϊκή για τα συμφέροντά τους, που μπορεί να είναι ένα τραπεζικό δάνειο ή μία πολιτική καριέρα.
Η συναλλαγή είναι απλή: Κυβερνητικές χάρες σε αντάλλαγμα ενός θετικά διακείμενου Τύπου. Η πολιτική εξουσία που δεν παίζει το παιχνίδι αυτό διατρέχει τον κίνδυνο αποκάλυψης σκανδάλων στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων ή της υπονόμευσης ενός νομοσχεδίου από τα τα ΜΜΕ. Έτσι εξηγείται ότι η Ελλάδα ανήκει στους χειρότερους μαθητές στη λίστα των χωρών που σέβονται την ελευθερία του Τύπου".

Μήπως και το διάβασαν οι νεοδημοκράτες; Μπαααα που το είδατε δημοσιευμένο;