Ίδια με τα πάθη ενός λαού... Που βασανίζεται, πονάει, χάνει κάθε ημέρα το βιός του, επιχειρεί να σταθεί όρθιος στα δεκάδες καθημερινά χαστούκια που του επιβάλλουν οι Ρωμαίοι -δυνάστες του, που νομίζεις ότι κάποια στιγμή θα παραδώσει το πνεύμα του κι αυτός εκεί επίμονα σηκώνει κεφάλι, παίρνει ανάσες και επιχειρεί να ζήσει ...άλλη μια ημέρα ακόμα...
Χριστέ μου τα Πάθη σου και η αυριανή σου Ανάσταση... Να' ρθει Χριστέ μου... Και για έναν ολόκληρο Λαό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου